atI 7 oscylatoryatI 7 oscylatory, Analiza techniczna i fundamentalna, Analiza techniczna i fundamentalna, materialy
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
OSCYLATORY_I ANALIZA TECHNICZNA I-7 Oscylatory I. Impet. 1. Definicja Oscylatory mają u swej podstawy najważniejszy aspekt zmiany ceny, jakim jest impet. Wyraża on tempo, w jakim ceny się zmieniają, a nie różnice cenowe. W kategoriach rynkowych impet można zdefiniować w następujący sposób: m = ∆p/t; gdzie: ∆p to zmiana ceny, a t to czas. Znaczenie impetu polega na informacji, jaką przekazuje on o kierunku i sile ruchu cenowego, czyli dwóch klasycznych aspektach rynku. • wzrost cen o tę samą wielkość w krótkim i długim okresie – wskazuje na siłę impetu silny impet oznacza zdrowy trend, natomiast słaby sugeruje, że ruch cenowy zbliża się ku końcowi, skrajne stany impetu wskazują na miejsca w których może rozpocząć się korekta wzrostów lub spadków, Najbardziej podstawowym wskaźnikiem impetu jest n-dniowe momentum, obliczane jako różnica pomiędzy ceną bieżącą i ceną sprzed n-dni (najczęściej stosuje się ceny zamknięcia). Różnica pomiędzy tymi cenami będzie dodatnia lub ujemna, w zależności od tego, czy bieżąca cena zamknięcia jest wyższa, czy niższa od ceny sprzed n-dni. Coraz większe wartości dodatnie oznaczają wzrost ceny w coraz szybszym tempie, natomiast większe wartości ujemne oznaczają spadek ceny w coraz szybszym tempie 2. Charakterystyka impetu. Przykład strzały. Trend cenowy: najsilniejszy impet na początku po wybiciu z trendu horyzontalnego, który potem słabnie-ceny rosną lub spadają o mniejsze wielkości, po czym ruch cen zazwyczaj zmienia swój kierunek na przeciwny po wyczerpaniu impetu poprzedniego ruchu. Czasami impet zmienia swój kierunek wcześniej niż cena – dogodne narzędzie do wyprzedzania ruchów cen. (rys. 1- momentum) Korzystając z oscylatorów impetu możemy określić rynek, który spada lub rośnie zbyt szybko – przejawiający bardzo silny impet, którego nie będzie w stanie utrzymać przez dłuższy czas. W takich sytuacjach rynek dochodzi do stref okresowego wyczerpania, w których staje się wykupiony lub wyprzedany. Pozwala to uczestnikowi rynku na określenie dogodnych momentów do otwierania lub zamykania pozycji. W najprostszym ujęciu chodzi o sprzedawanie na rynku wykupionym i kupowanie na rynku wyprzedanym. Na tym polega gra przeciw opinii większości czy też przeciw trendowi. Chodzi tu o przewidywanie przyszłego ruchu ceny i otworzenie pozycji przeciwnej do aktualnie panującego trendu. Oscylatory wzięły swoją nazwę stąd, że oscylują (w podobny sposób do fali sinusoidalnej) wokół poziomej linii, zwanej linią równowagi, która odpowiada określonym poziomom cenowym i zerowemu impetowi, to znaczy punktowi w którym impet nie rośnie, ani nie spada. W przeciwieństwie do narzędzi podążających za trendem (np. średnie kroczące) oscylatory impetu stosowane są zazwyczaj jako narzędzia służące znajdowaniu ekstremów rynkowych, czyli do lokalizacji końcówek rynkowych w których impet zanika. 1 OSCYLATORY_I ANALIZA TECHNICZNA I-7 Zjawiskiem bardzo często pojawiającym się na oscylatorach impetu jest także dywergencja, która pojawia się jeśli cena i wskaźnik poruszają się w przeciwnych kierunkach, a więc nie potwierdzają wyższych szczytów lub niższych dołków. (rys. 2) 3. Konstrukcja oscylatorów impetu. Podstawowym sposobem obliczenia oscylatora impetu jest znalezienie różnicy pomiędzy ceną bieżącą, a minioną. Impet możemy przedstawić także jako stosunek tych dwóch cen. Alternatywne metody przedstawiania impetu polegają na uwzględnianiu różnicy pomiędzy ceną, a średnią kroczącą (oscylator cenowy: P t -MA t ) lub różnicy pomiędzy dwiema średnimi kroczącymi o różnych długościach (oscylator podwójnej średniej kroczącej: MA s – MA l ). Odpowiednie wskaźniki możemy tworzyć obliczając także stosunek tych dwóch wielkości. Oscylatory skonstruowane w ten sposób określane są również jako wskaźniki odchylenia od trendu, ponieważ pokazują one, jak bardzo cena oddaliła się od trendu reprezentowanego przez średnią kroczącą. Oscylatory posiadają kilka cech wspólnych, takich jak: linia równowagi, poziomy wykupienia i wyprzedania oraz relacja pomiędzy długością okresu i amplitudą wahań. Linia równowagi reprezentuje impet neutralny, który oddziela wartości dodatnie od ujemnych. Kiedy impet jest dodatni i oddala się od linii zero, ceny rosną szybciej; kiedy impet jest ujemny i oddala się od linii zero, ceny coraz szybciej spadają. Linie równowagi mają także podstawowe znaczenie w przypadku często niedostrzeganej roli oscylatorów jako narzędzia służącego rozpoznawaniu kierunku trendu. Kiedy impet przekracza linię równowagi, sygnalizowana jest zmiana kierunku trendu, a znaczenie tego sygnału zależy od długości wskaźnika (przy dłuższym okresie poważniejsza zmiana trendu). Długość okresu przy poszczególnych wskaźnikach wpływa na ich wrażliwość na ruchy rynku. Oscylatory o krótszym okresie są bardziej czułe i chwytają więcej szumu, uwypuklając ruchy krótkoterminowe, natomiast oscylatory o dłuższym okresie na odwrót. Część szumu możemy wyeliminować stosując do wygładzenia danych średnie kroczące Wiele popularnych oscylatorów takich jak RSI lub MACD maja swoje standardowe długości okresów (zazwyczaj przewidziane przez ich twórców), co nie oznacza, że nie możemy w swoich analizach wykorzystywać innych okresów (optymalizacja w zależności od typu rynku). Kolejną cechą wspólną oscylatorów są obszary wykupienia i wyprzedania. W związku z tym, że dotychczas przedstawione oscylatory nie miały wyznaczonych absolutnych maksimów i minimów musimy sami wyznaczyć te strefy bazując na przeszłych wahaniach cen. W ten sposób ustalimy poziom, którego przekroczenie przez oscylator będzie można uznać za skrajne położenie wskaźnika. Znormalizowany oscylator impetu ma następujące cechy charakterystyczne: linia impetu, średnia krocząca linii impetu, górna i dolna granica, linia równowagi oraz poziomy wykupienia i wyprzedania . (rys. 3) Poziomy wykupienia i wyprzedania. 2 4. Oscylatory: podstawowe zastosowania. OSCYLATORY_I ANALIZA TECHNICZNA I-7 -określają kiedy cena jest podatna na korektę (kiedy rynek jest wyczerpany panującym trendem). Dają sygnał sprzedaży w strefie wykupienia i sygnał kupna w strefie wyprzedania. Podstawowym sygnałem jest wejście w daną strefę, a następnie powrót ze strefy skrajnej do neutralnej. - Dają wiele fałszywych sygnałów w trakcie silnego trendu, kiedy wskaźnik przez dłuższy czas przebywa w strefie skrajnej, a ceny nie zmieniają swojego trendu. Dywergencje. -Innym podstawowym sposobem wykorzystania oscylatora jest poszukiwanie dywergencji pomiędzy nim a ceną, czyli sytuacji kiedy kierunek ruchu impetu i ceny są rozbieżne. Dywergencje pokazują zazwyczaj słabość istniejącego trendu i są wskazówką, że może on ulec zmianie. -Wyróżniamy dywergencję pozytywną i negatywną. Negatywna zazwyczaj występuje na szycie i sygnalizuje spadki (sygnał sprzedaży), a pozytywna w dołku i może być pierwszym sygnałem do wzrostu cen (sygnał kupna). - możliwe są dywergencje wielokrotne (krótkoterminowe i długoterminowe) dające mylne sygnały- wskazana ostrożność. Przecięcia linii równowagi - dają sygnały do zajęcia pozycji zgodnej z obowiązującym trendem krótko- lub długoterminowym w zależności od długości okresu wykorzystanej do obliczenia wskaźnika. - Sygnały te podobnie jak średnie bywają fałszywe w trendach horyzontalnych. Formacje i analiza trendu. - możliwa jest analiza formacji kontynuacji i odwrócenia trendu na oscylatorach, jednak ten sposób podobnie jak analiza formacji na wykresach jest zbyt subiektywny i nie daje nam jednoznacznych sygnałów kupna lub sprzedaży. - W odniesieniu do wskaźników impetu możemy stosować także techniki oparte na podążaniu za trendem. Służy do tego linia sygnału będąca średnia kroczącą. Kiedy impet przecina swoją średnią, wskazuje to na zmianę kierunku trendu (np. MACD) - Sygnały płynące z oscylatora można wykorzystać na różne sposoby: otwierania pozycji kiedy przecięta zostaje linia równowagi (podążanie za trendem), otwieranie pozycji po sygnale w strefie wyprzedania lub wykupienia (w oczekiwaniu na odwrócenie trendu). Sygnały w strefie wyprzedania lub wykupienia mogą być także sygnałami jedynie do zamykania pozycji. II. Popularne wskaźniki impetu. Popularność wskaźników impetu jest niewątpliwie związana z tym, że: dają one jasne sygnały zajmowania pozycji, ich wskazania możemy stosować zarówno do inwestowania z trendem jak i przeciw niemu, możemy je znaleźć w praktycznie każdym programie komputerowym służącym do analizy technicznej, a ponadto sygnały na nich oparte możemy stosować do wykresów krótko- i długoterminowych. Przyjrzyjmy się najbardziej popularnym wskaźnikom impetu. 1. Momentum i wskaźnik zmiany ROC. Momentum i wskaźnik zmiany ROC różnią się od siebie tylko tym, że ten pierwszy odnosi się do różnicy cen, a drugi do stosunku pomiędzy ceną bieżącą a minioną. Momentum (M t ) = P t (cena bieżąca) – P t-n (cena sprzed n dni) 3 OSCYLATORY_I ANALIZA TECHNICZNA I-7 Linia równowagi dla momentum wynosi zero, a wskaźnik przecina tę linię kiedy cena rośnie powyżej lub spada poniżej ceny sprzed n dni. ROC = P t / P t-n , a niektóre programy komputerowe mnożą jeszcze ten wzór przez 100: ROC = 100 * (P t / P t-n ) W tym przypadku linia równowagi odpowiada wartości 1 lub 100, a odczyt impetu na tej linii oznacza, że bieżąca cena jest taka sama jak sprzed n dni. Istnieje jeszcze cenowy wskaźnik zmiany obliczany poprzez dzielenie zmiany ceny w okresie n dni przez cenę zamknięcia sprzed n dni: ( P t – P t-n ) / P t-n Podstawowym problemem przy interpretacji tych wskaźników jest to, że ich odczyty są praktycznie nieograniczone (nie mają określonych stref wykupienia i wyprzedania). W tym celu stworzono wskaźnik znormalizowany, łatwiej poddający się interpretacji. Znormalizowane momentum = M t / (D *P), gdzie: D – dzienny limit cenowy dla danego rynku, P – długość okresu, Wynik następnie można pomnożyć przez pewną stałą dla uzyskania pożądanej skali. Momentum i ROC możemy stosować do gry z trendem (kiedy wskaźnik przecina linię równowagi) jak i przeciw niemu (zajmowanie pozycji w ekstremach rynkowych: w strefach wyprzedania i wykupienia). Ponadto oscylatory te mogą służyć do klasycznej analizy linii trendu, a przełamanie linii trendu następuje zazwyczaj wcześniej na wskaźniku niż na wykresie cenowym. (rys. 4) RSI został opracowany przez Welles Wildera, chcącego skorygować pewne niedoskonałości cechujące dotychczasowe oscylatory impetu (mylne sygnały i brak zuniformizwanej skali, w związku z czym obszary wykupienia i wyprzedania były różne dla różnych instrumentów finansowych). W związku z tym RSI zawiera wewnętrzny mechanizm wygładzania pozwalający zmniejszyć wpływ ekstremów cenowych oraz tworzy stałą skalę osi y od 0 do 100. Obliczania RSI polega na porównaniu średniego ruchu w górę (impetu wzrostowego) do średniego ruchu w dół (impetu spadkowego) w danym okresie. Wilder ustalił dla RSI okres 14 dni z poziomami wykupienia i wyprzedania na wysokości 70 i 30. RSI = 100 – [100 / (1 + RS)] , gdzie: RS – siła względna, czyli średnia ze wzrostowych cen zamknięcia w danym okresie podzielona przez średnią ze spadkowych cen zamknięcia w tym okresie. RS dla okresu 14 dni obliczamy dzieląc średnią z 14 dni wzrostowych przez średnią z 14 dni spadkowych. Wzrostowe i spadkowe ceny zamknięcia odnoszą się do zmian cen od 4 2. Wskaźnik siły względnej RSI. OSCYLATORY_I ANALIZA TECHNICZNA I-7 zamknięcia. Jeśli 14-dniowy okres zawiera osiem wzrostowych cen zamknięcia i sześć spadkowych, przyrosty z ośmiu dni są sumowane i dzielone prze 14, podobnie jak straty z sześciu dni spadkowych (stosuje się zazwyczaj wartości bezwzględne, nie ujemne). RS jest średnią wielkością wzrostową podzieloną przez średnią wielkość spadkową. • Linia równowagi dla RSI przebiega na poziomie 50. Obszary skrajne ustalone zostały na poziomie 70 i 30. W porównaniu do ROC jest bardziej wygładzony i daje mniej fałszywych sygnałów w strefie wyprzedania i wykupienia. Zastosowania. - sygnały kupna i sprzedaży na podstawie dywergencji pozytywnych i negatywnych, (rys. 5) - sygnały w kierunku trendu na podstawie przecięcia linii równowagi, - sygnały zamknięcia pozycji w strefach wykupienia i wyprzedania, 3. Oscylator stochastyczny. Oscylator stochastyczny jest wygładzonym znormalizowanym wskaźnikiem impetu z dolną granicą na poziomie 0 i górną na poziomie 100. Oscylator ten spopularyzowany przez George’a Lane’a składa się z dwóch linii: %K, która mierzy względną pozycję bieżącej ceny zamknięcia w zakresie cenowym zdefiniowanym przez użytkownika, oraz %D, służącej jako linia sygnału trzydniowej średniej z %K. Kiedy %K przecina %D jest to sygnał możliwej zmiany trendu. Wzór dla pierwszej linii %K jest następujący: %K = 100 * [(C t – L n ) / (H n – L n )] , gdzie: C t – dzisiejsza cena, H n – maksimum z ostatnich n dni, L n – minimum z ostatnich n dni. %D = Trzyokresowa średnia krocząca z %K = Średnia (%,3) Oscylator taki nazywamy szybkim oscylatorem. W programach komputerowych stosuje się na ogół wygładzoną wersję nazywaną wolnym oscylatorem stochastycznym. Pierwotna linia %D staje się nową wolną liną %K; linia ta jest z kolei wygładzana przez trzydniową średnią kroczącą dla stworzenia nowej wolnej linii %D. Dodatkowe wygładzenie wolnej wersji zmniejsza liczbę błędnych sygnałów %K%D, jak również spowalnia reakcję oscylatora. • Linia równowagi przebiega na poziomie 50, natomiast strefy wykupienia i wyprzedania ustalane są na poziomach 80 i 20. Oscylator stochastyczna chwyta zwykle mniej szumu niż podobne wskaźniki o tej samej długości. Zastosowania. - sygnały kupna i sprzedaży na podstawie dywergencji pozytywnych i negatywnych, (rys. 6) - sygnały w kierunku trendu na podstawie przecięcia linii równowagi, - sygnały zamknięcia pozycji w strefach wykupienia i wyprzedania, 4. Zbieżność i rozbieżność średnich kroczących MACD. 5 [ Pobierz całość w formacie PDF ] |
Podobne
|