ASTRONAUTYKA - CHIŃSKI PROGRAM ...ASTRONAUTYKA - CHIŃSKI PROGRAM KOSMICZNY, ASTRONAUTYKA
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Strona 1 z 3 7. Chiński program kosmiczny 7.1. Jakie rakiety uŜytkują Chińczycy ? Chiny uŜywają całej gamy rakiet nośnych. NaleŜą one do rodziny Chang Zheng (Długi Marsz) i są produkowane przez firmę China Great Wall Industry Corporation . Ich nośność, w zaleŜności od modelu, sięga od 300 do 9500 kg na LEO do 3500 kg na GTO. Do lotów załogowych uŜywana jest rakieta CZ2F o następujących parametrach: Ładunek na LEO: 8400 kg dla orbity: hp=ha=185 km, I=57.0°; Ciąg startowy: 5920 kN; Całkowita masa: 464000 kg; Średnica: 3,4 m; Długość całkowita: 62,0 m. 7.2. Kiedy poleciał w kosmos pierwszy Chińczyk ? Mamy na myśli w pełni samodzielne dokonanie Chin przy zastosowaniu własnej rakiety nośnej i własnego statku kosmicznego. Po przeprowadzeniu w latach 19992003 czterech udanych startów i lądowań bezzałogowych statków z serii Shenzhou, do pierwszego załogowego lotu statku Shenzhou5 doszło 15 października 2003 roku o 01:00:03,497. Start nastąpił z komodromu Jiuquan. W T+10 minut nastąpiła satelizacja na orbicie o wysokości hp=196 km, ha=326 km. Kosmonauta (piszemy "kosmonauta" celowo) nie raportował sytuacji anomalnych. Lądowanie nastąpiło o 22:23 w rejonie miasta Siziwang, około 100 km na północ od stolicy Mongolii Wewnętrznej, miasta Hohhot, 4,8 km od celu. Kosmonauta o własnych siłach opuścił kapsułę. Następny lot planowany jest za rok, bądź nawet dwa lata od tego momentu. Tak długa przerwa nie jest na razie przez stronę chińską szczegółowo wyjaśniana. 7.3. Kto to jest "taikonauta" albo "yuhangyuan" ? "Taikonauta" jest to neologizm wywodzący się z chińskiego słowa będącego odpowiednikiem określenia astronauty/kosmonauty. Kilku światowej marki autorów publikujących materiały z dziedziny astronautyki parę lat temu próbowało wylansować to określenie i po dziś dzień moŜna się z nim spotkać, przewaŜnie w publikacjach anglosaskich. Oficjalne źródła chińskie dawniej uŜywały nazwy "yuhangyuan", obecnie spotyka się nazwy "hangtianyuan" (mandaryńska) bądź "taikongren". Z naszego punktu widzenia nie jest właściwe rozróŜnianie narodowości "Ŝeglarza kosmicznego", gdyŜ z biegiem lat z pewnością przybywać będzie państw samodzielnie realizujących załogowy program kosmiczny i kaŜdorazowe wymyślanie nowego określenia wprowadzić moŜe spory bałagan pojęciowy. Strona 2 z 3 7.4. Czy Chiny planują budowę bazy na KsięŜycu ? Owszem planują. Oficjalnie przedstawili makietę takiej bazy, ale w przewidywalnej przyszłości do 1520 lat nie będą oni najprawdopodobniej posiadali wymaganej technologii umoŜliwiającej transport duŜych ładunków z Ziemi na KsięŜyc, w celu ustanowienia tam tej stałej załogowej bazy. Nieporozumienie być moŜe wzięło się stąd, Ŝe jeden z chińskich naukowców zaangaŜowany w program kosmiczny wypowiedział się tak, Ŝe w jednym zdaniu skomasował najbliŜsze cele chińskiej astronautyki wymieniając loty załogowe i badanie KsięŜyca, co przez pomyłkę zinterpretowano jako właśnie ustanowienie załogowej bazy księŜycowej w pierwszej dekadzie XXI wieku. Chiny natomiast pracują nad wysłaniem na KsięŜyc zautomatyzowanej sondy kosmicznej wzorowanej na radzieckim Łunochodzie, co realnie, ale przy bardzo sprzyjających okolicznościach, moŜe nastąpić przed 2010 rokiem i mają oni ku temu stosowne środki techniczne. Uprzednio najprawdopodobniej posłane zostaną aparaty testujące miękkie lądowanie. W chińskim magazynie aeronautycznokosmicznym tak naszkicowano najbliŜsze plany odnośnie eksploracji KsięŜyca: Faza 1, 2005 rok: Satelizacja automatycznej sondy wokół KsięŜyca, z wykorzystaniem do jej kostrukcji platformy DFH3, stosowanej obecnie dla chińskich satelitów komunikacyjnych, Faza 2, 2010 rok: Miękkie lądowanie automatycznej sondy na powierzchni KsięŜyca, Faza 3, 2020 rok: Posłanie samobieŜnych stacji badawczych wzorowanych na radzieckich "Łunochodach", ale znacznie lepiej od nich wyposaŜonych badawczo, z przekazem danych 'realtime', Faza 4, 2030 rok: Misja z pozyskaniem próbek gruntu księzycowego i z dostarczeniem ich na Ziemię. Nie ma więc mowy o załogowych wyprawach na KsięŜyc przed 2030 rokiem i taki stan rzeczy naleŜy uwaŜać za zgodny z prawdą. 7.5. Czy Shenzhou to kopia rosyjskiego Sojuza ? Najistotniejsza część składowa statku kosmicznego Shenzhou kapsuła powrotna jest wręcz wierną kopią kapsuły SojuzaTM, którą do celów testowomodelowych Chiny zakupiły w Rosji (od Rosaviakosmosu) pod koniec dekady lat 90tych XX w. Shezhou, podobnie jak Sojuz, posiada moduł orbitalny (większy niŜ u Sojuza) przeznaczony do w miarę wygodnego pobytu w nim załogi podczas misji kosmicznej i prowadzenia badań/eksperymentów oraz moduł serwisowonapędowy zawierający silniki marszowe i zbiorniki z gazami/paliwem. Ogólna koncepcja obu statków kosmicznych jest bardzo zbliŜona, z tym, Ŝe Shenzhou optymalizowany jest pod kątem dłuŜszych misji kosmicznych (około 14 dni) i pozwala na kaskadowe łączenie w kosmosie modułów orbitalnych celem budowy ministacji kosmicznej oraz posiada dwie pary palet ogniw słonecznych (Sojuz jedną parę). JednakŜe do momentu opublikowania w pełni oficjalnych danych technicznych, parametry funkcjonalne chińskiego statku kosmicznego naleŜy traktować jako orientacyjne. Obecnie najwięcej danych o statku znajduje się w Encyclopedia Astronautica . Strona 3 z 3 7.6. Czy Chiny wezmą udział w programie ISS ? W sytuacji, gdy dalsza rozbudowa i eksploatacja ISS stoi niejako na rozdroŜu, nie moŜna z całą pewnością wykluczyć moŜliwości lotów Shenzhou do Stacji. NaleŜy jednak pamiętać o dwóch rzeczach: USA nadal zabraniają eksportu nowoczesnej technologii do ChRL; dowolny obiekt dołączany do ISS musi posiadać odpowiedni certyfikat bezpieczeństwa, a droga do uzyskania takowego w przypadku Shenzhou jest jeszcze daleka. Ostatnio pojawiła się moŜliwość zastosowania na ISS chińskiego robotamanipulatora wykonanego w laboratoriach Beijing Institute of Control Engineering Chinese Academy of Space Technology (CAST). Aktualizacja: 20080421 21:30 FAQSystem 0.4.0, HTML opublikowal: (STS) [ Pobierz całość w formacie PDF ] |
Podobne
|